3/2/08

"μωρή κοντή, γελοία"

Ο τίτλος του ποστ, και ατάκα από τους δέκα μικρούς Μήτσους, ίσως έχει σχέση με τα παρακάτω ίσως και όχι. Διάβαζα στο blog του old-boy κάποια αποσπάσματα από τους Κωμικούς Έρωτες (ή Γελοίους Έρωτες, σύμφωνα με την παλιότερη μετάφραση) του Μίλαν Κούντερα (που όσο εμμονική, προβλέψιμη, "κοσέρ" και αν είναι η γραφή του, παραμένει συμπαθής). Τυχαίνει να έχω διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο, απνευστί όπως κάθε άλλο έργο του Μ.Κ. Όμως ο τίτλος του βιβλίου δε μου κάθεται καλά. Και αντίθετα με τον τίτλο του ποστ, έχει σίγουρα σχέση με τα παρακάτω.

Δεν υπάρχουν κωμικοί και πολύ περισσότερο γελοίοι έρωτες. Γιατί οι επιθετικοί προσδιορισμοί τους διακρίνουν από τους υπόλοιπους έρωτες, κάνοντας ένα μεγάλο σφάλμα, αγνοώντας το "γελοίον" του έρωτος. Δηλαδή, το αναπόσπαστο, εγγενές χαρακτηριστικό του ερωτευμένου ανθρώπου: τη γελοιότητα. Ένας άνθρωπος με πονόδοντο και πρησμένο μάγουλο, ή ένας άνθρωπος που φταρνίζεται συναχωμένος με κόκκινη μύτη και καταρροή, δίνει ένα θέαμα αρκετά γελοίο. Η αρρώστια μας γελοιοποιεί και είμαστε ικανοί να το δούμε μόνο όταν είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι πως η θεραπεία της είναι υπόθεση ρουτίνας για την επιστήμη. Ο έρωτας έχει μία παθολογία και ίσως μετά από διακόσια χρόνια να έχει εξηγηθεί ο μηχανισμός του. Δε με απασχολεί. Σημασία έχει πως από τη γελοιoποίηση της παθολογίας του δε μπορείς εύκολα να δραπετεύσεις, ούτε βέβαια υπάρχει ειδικός να σε συντρέξει στην αιφνίδια και οξεία γελοιότητά σου.

Ερωτεύσου και μη ζηλέψεις, αν μπορείς. Και μη νιώσεις ένα ανθρωπάριο που διεκδικεί την κατοχή του Άλλου! Για φαντάσου... Πόσο μάταιο, πόσο ελεεινά γελοίο είναι να προβάλλω ιδιοκτησιακά δικαιώματα σε έναν άλλον άνθρωπο. Κι όμως, είναι πολύ σπάνιο, τουλάχιστον με τον τρόπο που μεγαλώνουμε εμείς οι "δυτικοί", να ερωτευτούμε δεχόμενοι την αυτοδιάθεση του άλλου.
Ερωτεύσου και μην επαιτείς την προσοχή του άλλου, αν μπορείς. Μην κάθεσαι πάνω από το τηλέφωνο περιμένοντας να κουδουνίσει, ή πια, κοιτώντας μια οθόνη περιμένοντας να εμφανιστεί ο άλλος online. Μην περνάς κάτω από το σπίτι του να δεις αν είναι τα φώτα αναμμένα. Μπορείς;
Ερωτεύσου και μην πονέσεις, αν μπορείς. Μη γίνεις χώμα πίνοντας τον κώλο σου σε ξύδια. Μην κλάψεις ποτέ, μη δακρύσεις, μην γεμίσεις βαριά ουφ το χώρο σου, μη νιώσεις θύμα, κορόιδο που δε σου δίνεται όσο θα ήθελες, και μη νιώσεις ένα τίποτα μπροστά στη λατρεία που του έχεις. Μη σκίζεται η καρδιά σου στην απουσία του, μην ξυπνάς διαλυμένος που στο όνειρο ήσαστε όπως ήθελες να είστε.
Και πιο μετά, όταν πια ο έρωτας έχει κλείσει τον κύκλο του, σαν μια αρρώστια με απροσδόκητες υποτροπές, έλα και πες μου πόσο γελοίος φάνηκες, ένιωσες, ήσουν. Που θα πει πως ερωτεύτηκες. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

13 σχόλια:

mamma είπε...

Πωπωπωπω, τι μου θύμισες... πόσους γελοίους πλην πολύτιμους έρωτες!
Τι να σχολιάσω, τα είπες όλα:-)

Niemandsrose είπε...

Τι να σχολιάσεις βρε γελοίο υποκείμενο; Με την καλή έννοια! χαχαχα

mamma είπε...

Στο βίδεο, λέει ο ένας στον άλλο: Μα τι έχεις εσύ και με συγκινείς μετά από τόσα χρόνια; το κωλαράκι της νυχτερίδας;

Εεεε, τι να σου πω;;;;
Δεν θα μείνει γραφείο για γραφείο, όλα τα σπάσω λέμεεεε. Είσαι καλύτερη κι από μπουζούκια.

Alexandros είπε...

Το θέτεις πολύ καλά. Η διαφορά με τον έρωτα είναι ότι ενώ είσαι πραγματικά γελοίος δεν το αντιλαμβάνεσαι. Ενώ σε πολλές συμπεριφορές σου , έχεις αυτοέλεγχο και αυτογνωσία, στην περίπτωση του έρωτα αγνοείς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ την γελοιότητα του όλου πράγματος. Δεν εθελοτυφλείς , απλά δεν αντιλαμβάνεσαι...

Swell είπε...

69 τρόποι για να πετύχετε τον μη-έρωτα. Κατά το μη-πόλεμος του Αντρέα. Καλημέρα σας και καλή εβδομάς.

Vrakas Kostas είπε...

"μωρή κοντή, γελοία" αδυναμια μου!
Λες για αυτο να μπαινοβγενω εδω;)

Niemandsrose είπε...

@mamma, άμα θες έλα να κάνεις τη λουλουδού ή κονσομασιόν. Θα λες μετά "αμάρτησα για το παιδί μου". ;)

@alexandros, πολύ σωστό σε βρίσκω. Είναι κάτι ανάλογο της ψυχικής ασθένειας, που ο άνθρωπος που νοσεί δε το αντιλαμβάνεται. Τι χημεία να γίνεται μες στα κεφάλια μας με τον έρωτα...

@swell, τι εστί μη-έρως; :)

@vrakas kostas, το έπιασες πως είναι αυτοαναφορικό το ποστ ε; :)))

Nomad είπε...

Αυτό που σας διασώζει απο τις ανέφικτες προστακτικές είναι η επίγνωση.

:)

(Τη βραδύτητα, τη βραδύτητα...)

Niemandsrose είπε...

@nomad, επίγνωση και απόλαυση της γελοιότητας. Δεν αποδομούμαστε και καθημερινώς για να τσινάμε όταν συμβαίνει. ;)

s_pablo είπε...

Ο έρωτας ή είναι τρελός ή δεν είναι έρωτας.

Και στην τρέλα σου επάνω θα κάνεις και μια (και δυο και τρεις...) γελοιότητα.

Niemandsrose είπε...

@s_pablo, υπάρχει βέβαια και μία αιρετική άποψη που λέει πως δεν ερωτεύονται όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο και πολύ περισσότερο δεν το εκδηλώνουν ομοίως, ώστε κρατούν τη γελοιότητα όλη για πάρτη τους. Κρίμα, που δε μπορούμε να τους περιπαίξουμε. :)

tovenito είπε...

σωστά τα λες niemandsrose. αυτή είναι η θεωρία. στην πράξη όμως γίνεται να μην αντιδράς έτσι τον πρώτο καιρό, σα γελοίος;

Niemandsrose είπε...

@tovene592, δίκιο έχεις. Άλλα αν για μια στιγμή μες στην παθολογία του έρωτα πεις "είμαι γελοίος!τι καλά!", όλα αλλάζουν. :)